مسافر

مهندس عمرانی که می خواهد زلزله را در طراحی یک ساختمان در نظر بگیرد، براساس احتمالات کار می کند. مثلاً می بیند که طبق تجربه، در عمر صدساله این ساختمان، شدیدترین زلزله ای که ممکن است رخ دهد، یک زلزله 6 ریشتری است؛ پس ساختمان را طوری طراحی می کند که بتواند در برابر زلزله 6 ریشتری مقاومت کند. حالا احتمال دارد زلزله 10 ریشتری هم بیاید، ولی منطقی نیست به خاطر یک احتمال ضعیف، فولاد و بتن بیشتری مصرف کند تا ساختمان محکم تری بسازد.

بعضی از ماها نگاهمان به مرگ شبیه نگاه مهندس عمران به زلزله است؛ طبق تجربه چقدر احتمال دارد کسی در جوانی بمیرد؟ خیلی کم. پس منطقی نیست به خاطر این احتمال ضعیف از الان خودمان را برای مردن آماده کنیم؛ هر وقت پیر شدیم و احتمال مرگمان زیاد شد، فکری به حال آخرتمان می کنیم!

اما بهتر نیست مرگ را مثل یک کمیت صفر و یکی ببینیم؟ یا زنده می مانیم، یا می میریم. و اگر بمیریم...